29 juli: hike met verrassingen

29 juli 2019 - Cantallops, Spanje

Na een dagje cultuur, nu een wandeldag. De heuvels/bergen rondom Cantallops kijken ons onschuldig aan, lijken niet zo hoog. Dus overmoedig starten we aan een rondje 21K..... In aanvang ging het nog geleidelijk omhoog, maar het venijn zat ‘m in het feit dat de route maar niet leek te stoppen met stijgen.... Jeeeeez.... Er komt bijna rook uit mijn hartslagmeter op mijn fitbithorloge...

Maar we worden wel beloond met een super super mooie route. Wederom komen we geen mens tegen (jippie!), maar wel all of a sudden twee hertjes. Zij staan net zo stokstil en verbaasd naar ons te kijken als wij naar hen... Hoe mooi!

Yep, we hebben de top gehaald....! Even uitpuffen... het is een hell of a climb.. niet superstijl maar het stijgen houdt NIET op!Wat weer een uitzichten... wowEn dan kom je deze twee in een keer tegen... zij net zo verbaasd als wij...;-)

Maar we komen ook een minder fraaie verrassing tegen op onze route. Net nadat we de daling hebben ingezet, en we weer wat meer door bebossing lopen, zien we in een keer de restanten van een vliegtuig op de berg/tussen de bomen liggen. Blijken de restanten te zijn van een crash te uit 1986, waar 4 mensen het leven hebben gelaten. Heel bizar om in zo’n ongerepte natuur zoiets tegen te komen.

Heel bizar... en eng...En dan kom je DIT tegen in nomansland.... Blijken restanten te zijn van een crash uit 1986.

Beetje stil van wat we hebben gezien lopen we door. De zon brandt inmiddels pittig, maar gelukkig bieden kurkeiken die langs de route staan de nodige schaduw. Maar de daling naar Cantallops blijkt zeker net zo zwaar als de klim.

We zien in de verte nog een kasteel op een andere berg, maar zien ervan af om daar ‘op de koffie’ te gaan. 

In de verte doemt een kasteel op. Te ver om ook daar nog op de koffie te gaan.

Na bijna 6 uur onderweg te zijn geweest, lopen we Cantallops weer binnen. Zoals PM zei: jeetje... dit was echt een mean motherfucker!

De rest van de foto-update zie je bij foto’s.

Foto’s