2 augustus: lost in Toloriu

Twee dagen Franse kust was voor ons voldoende...;-) Super wandeling gedaan, mooie b&b, lekker gehapt, maar tis daar echt te veel Valkenburg voor ons.

Dus happy to be on the road again, koersen we weer richting Spanje. We maken een detour door Andorra, een mini vorstendom ergens tussen Frankrijk en Spanje. Geen lid van de EU, en bekend van ski-oorden, belastingvoordeel, goedkoop tanken en prachtige natuur. We worden beloond met machtig mooie uitzichten. En we zeggen toch wel een paar keer: het is hier wel motorbike-paradise!

Einde van de middag komen we in Toloriu, Spanje. Een piep piep klein bergdorpje. Een paar huizen, en een hosteria. Daar blijven we de komende twee nachten. De eigenaresse spreekt geen woord engels, dus hier komt mijn audiocursus spaans dan toch nog goed van pas, haha...!

We staan vandaag op met weer een strak blauwe lucht. Maar omdat we in de bergen zitten, voelt het niet aan als super heet, ondanks dat het richting dertig graden gaat. Vandaag willen we het Parc Natural del Cadi Moixero gaan verkennen. Is een van de grootste National Parcs in Catalonie, met als bekende bergtop El Pedraforca. Die gaan we niet beklimmen, is een beetje te pittig.

We gaan vanaf Toloriu met de auto de noordkant van het park in en kiezen voor een route vanaf El Querfordarat. Hier stopt de verharde weg, tijd om el coche te parkeren. Het is net als de andere dorpjes in de bergen: een paar huisjes, een typisch kerkje.. en als je mazzel hebt een plek waar je wat kan drinken. Maar meestal is dat niet het geval.

De route is een mooie ronde van zo’n 15 kilometer, die eerst stijl door een bos naar beneden gaat, maar dan grotendeels over gemakkelijke begaanbare bergweggetjes gaat. Dus we lopen lekker relaxed en genieten van de prachtige uitzichten op de enorme muur van bergen van Cadi Moixero. 

Onderweg nog een tussenstop in Estana, ook weer zo’n speldeprik op de kaart. Hier ligt wel een soort van cafeetje waar we wat drinken.

Om vervolgens de route te hervatten voor de laatste 4 kilometer... Maar die gaan door het bos.... waar onze navi niet lekker meewerkt... en waar tig tig tig bospaadjes zijn die allemaal op elkaar lijken. En je voelt het al aankomen... we raken de route kwijt... boehoe.... Duurt echt wel even voor we weer ‘on track’ zijn. Doordat mijn held heerlijk rustig blijft en ons weer ‘on track’ brengt. Djezus man.... als ik me niet kan orienteren (en in een bos lijkt dan in een keer ALLES op elkaar), dan ga ik toch enigszins flippen... blijkt....

Anyway.... uiteindelijk na drie kwartier rond’schravelen’ door struiken en onbegaanbare paadjes, weer terug op de route, en richting El Querforadat.... Zooooo blij dat ik het dorp weer zag... ;-)

Back in Toloriu worden we verrast door mooie local wild horses. Ze zijn van het dorp, en lopen vrij rond, van weiland naar weiland. Allemaal met zo’n bel om. Super super mooi gezicht is dat. Wild horses op weg van A naar B. Klik hier om filmpje te zien.

Meer foto’s? Zie de update onder ‘Foto’s’.