23-24-25 juli: Boltana en omgeving

26 juli 2019 - Boltaña, Spanje

Dinsdag 23-7-19: we laten de city of Pamplona achter ons. We gaan oostwaarts, richting Boltana, het geografische centrum van de Spaanse Pyreneeen. Althans, als ik Wiki moet geloven. Om even wat kilometers te maken, eerst een stuk snelweg, maar ook daar is hier nix is mee. Door mooi glooiend landschap, met amper een auto op de route. Hoe fijn is dat…!

Eerste tussenstop maken we bij Monasterio de San Juan de la Pena. Een klooster dat uit een ‘nieuw’ gedeelte bestaat, en uit een oud gedeelte dat helemaal in de rotsen is gebouwd. Maar als we dan 12 euro pp moeten betalen haken we af. Heb er zo’n enorme hekel aan als ik entree moet betalen voor iets dat met geloof te maken heeft. Dus we koersen richting een paar super schattige authentieke berdorpjes: Santa Crus de la Seros, Aisa en Borau.

Een kerkje, en een paar huisjes, that’s it. Geen mens op straat (hebben uiteraard allemaal siesta-time en denken: wat doen die rare Hollanders op dit tijdstip in deze hitte buiten…?)
We slingeren daarna over prachtige weggetjes richting Boltana, waar we overnachten in een verbouwd klooster. Met zwembad! Daar crashen we met een drankje. Helemaal fijn.

Woensdag 24-7-19: het beloofd weer scorchio te worden vandaag. We willen na een paar dagen stad en roadtrippen de wandelpantoffels weer eens aan. Dus vroeg uit de veren. We rijden richting Bestue, een dorpje aan de rand van het National Park Ordesa y Monte Perdido. En vanaf daar richting het startpunt van onze wandeling. Maar voor we daar zijn eerst ruim 10 kilometer bergopwaarts off the road over een super smal weggetje. Thank god geen tegenliggers, maar WEL machtig mooie views…. PM, mijn held, koerst ons veilig en wel naar boven. Sta er elke keer weer van te kijken hoe rustig hij over dit soort onmogelijke wegen ons veilig en wel op de plaats van bestemming weet te krijgen. Als ik had gereden hadden we er 10 keer zo lang over gedaan, haha.

Off the road richting startplaats van onze wandeling (klik op link)

De wandelroute die we hebben uitgekozen werkt niet lekker op onze navi. Aangezien we geen zin hebben om te verdwalen in de Pyreneeen kiezen we voor een simpele tocht over een oude gravelweg die hoog over een plateau richting Anisclo kloof loopt. Super super mooi landschap, met uitzicht op machtige bergen enerzijds, en de diepte van de Anisclo kloof anderzijds. Dit schijnt een van de grootste canyons van Europa te zijn, en eerlijk is eerlijk: het is indrukwekkend. En wat helemaal fijn is: geen mens te bekennen!!! De nodige koeien, wilde paarden en geiten. Maar verder hebben we het landschap voor ons alleen…..

Aan de wandel over het plateau (klik op link)

Wow-effect als je de diepte ziet... (klik op link)

Na een wandeling van een uur of twee zijn we weer bij de auto en hobbelen we weer off the road de berg af (weer many wows bij elke bocht). Mooie trip die we besluiten met een frisse duik in the pool!

Donderdag 25-7-19: vandaag staat een tocht door de Anisclo kloof. Dus geen view van boven naar beneden, maar nu er dwars door heen. We rijden erheen via een mooie kronkelroute, die op de site staat van ‘most dangerous roads in the world’ staat. Dat viel wel mee…. Was wel kronkelig en stijl, en de nodige potholes, maar dangerous was het niet echt.

We parkeren de auto een half uurtje van de vertrekplaats van de route en stiefelen richting de kloof. Zagen we gisteren de kloof vanaf het plateau, nu lopen we tussen de meters hoge rotswanden. Geeft in elk geval lekker veel schaduw, gelukkig. Want ook vandaag is het weer snoei heet. We lopen een heel eind de kloof in, en passeren tig mooie idyllische kleine meertjes in allerlei kleuren groen en blauw en tig watervallen. Na 8,5 kilometer besluiten we dezelfde weg terug te nemen. De hele kloof uitlopen is een beetje too much of a challenge. En zoals altijd is de weg terug, zeker als je op het eind nog een klim moet maken, pittig. Na 17 kilometertjes in de benen weer veilig en wel bij de auto! Mooie tocht!